pies jak maskotka rasa

W rezultacie rasa nabyła cechy specjalne - nienawiść dla nieznanych ludzi i wilków. Kaukascy cieszyli się wielkim szacunkiem z szlachetnych książąt, dowód na to, czym są obrazy tych zwierząt na generycznym herbu. Stopniowo ta rasa od aborygenów zamieniła się w fabrykę. Psy były w stanie dostosować się do warunków miejskich. Pies z Maski — niecodzienny bohater filmowy. Milo — pies z Maski, czworonóg rasy jack russell terrier, jest obdarzony niezwykłą inteligencją. To odważny i sprytny zwierzak kochający szaleństwo i zabawy oraz wspierający zawsze swojego pana w trudnych chwilach. Kup Maskotka Duży Pies w kategorii Pluszowe Zwierzątka, maskotki dla dzieci na Allegro - Najlepsze oferty na największej platformie handlowej. Fraza: maskotka pies w internetowym sklepie Empik.com. Przeglądaj tysiące produktów, zamów i skorzystaj z darmowej dostawy do salonów Empik w całej Polsce! empikfoto.pl empikbilety.pl EmpikGO Papiernik Kontakt Pomoc Biznes Aplikacja mobilna Empik Pasje Empik Premium Zostań sprzedawcą Maskotka strażak Florian. 85,00 zł (netto: 69,11 zł ) zawiera 23% VAT, bez kosztów dostawy. Do koszyka. Maskotka Pies Strażak. 84,00 zł (netto: 68,29 zł ) zawiera 23% VAT, bez kosztów dostawy. Do koszyka. Średnia maskotka Słonica Strażak. After 4 Months Of Dating What To Expect. Odrobina historiiWybór rasy psa nie jest łatwyGrupy ras psów domowychBardzo ogólny i mało profesjonalny podział ras psów to wyróżnienie następujących grupPodział psów ze względu na grupy FCIPsy ras agresywnychJaki pies do mieszkania w bloku, a jaki do domu? Jaka rasa psa będzie najlepsza dla dziecka?Mity na temat psówCzy trzymać psa w budzie?Jaką rasę psa wybrać – informacje w pigułce Jeśli już zadaliście sobie pytanie: „jaką rasę psa wybrać?”, jesteście na dobrej drodze. Oznacza to, że nie kierujecie się tylko wyglądem, czy wielkością czworonoga, ale także jego cechami charakteru, potrzebami itp. Postaramy się przybliżyć wam różnicę między poszczególnymi rasami, a także wskazać aspekty, na które szczególnie powinniście zwrócić uwagę. Każde pojawienie się zwierzęcia w naszym domu, niesie za sobą szereg konsekwencji, zarówno tych pozytywnych jak i negatywnych. Wspaniałe będą te dni, w których zmęczeni po całym dniu pracy wrócicie do domu, a tam przywita was kochany towarzysz. Choć z drugiej strony, zaraz po tym trzeba będzie iść z nim na spacer. Pełne uśmiechu będą wspólne zabawy na śniegu, a mniej przyjemne oczyszczanie długowłosego psa z kulek śnieżnych. Piękne, długie spacery, podróże, wierne spojrzenie, obecność, satysfakcja z treningów. I to, o czym musicie pamiętać: możliwość pojawienia się problemów wychowawczych, ograniczenie w możliwości poróżowania (oczywiście na ten problem jest wiele rozwiązań), choroby, które mogą się przyplątać w każdej chwili, a co za tym idzie – wydatki finansowe. Innymi słowy, odpowiedzialność na kilka lub kilkanaście kolejnych lat. Nie sztuką jest kupić lub przygarnąć pięknego, słodkiego szczeniaczka, sztuką jest wychowanie stabilnego psychicznie i fizycznie psa. Celem posiadania psa powinno być dla każdego życie razem w harmonii, w systemie gdzie korzysta zarówno człowiek i pies. Odrobina historii Abyście mogli odpowiedzieć sobie na pytanie: „jaką rasę psa wybrać”, warto chociaż pokrótce wiedzieć skąd w naszym życiu wziął się w ogóle pies. Dzięki temu nie zapomnicie o tym, że pies pochodzi od wilka (dowodzi temu znaczna większość badań). Jakkolwiek byśmy go nie skrzyżowali, nie ułaskawili, pies zawsze zachowywał będzie pewne mechanizmy zachowania swojego dzikiego brata. Trudno to sobie wyobrazić, ale maltańczyk, mały biały pupil widywany często w towarzystwie dzieci, ubrany w kolorowe przebrania, trzymany na rękach jest jedną z najstarszych hodowanych ras. Na początku, tuż po udomowieniu (oczywiście wczesne udomowienie miało niewiele wspólnego z tym, jak wygląda dzisiaj nasze „domowe” funkcjonowanie z czworonogiem) psy pełniły głównie rolę użytkową. Zaczęło się od, tzw. „fazy symbiozy”, w której wilk zjadał odpadki ludzkiego jedzenia, a człowiek korzystał z czujności wilka, która ostrzegała go przed niebezpieczeństwem. Następnie więzi się zacieśniały, człowiek blokował dostęp do zwierząt dziko żyjących. Kolejna faza to świadoma selekcja hodowlana na potrzeby człowieka. Ludzie używali psów do polowań, do pilnowania zwierząt hodowlanych itp. Wybór rasy psa nie jest łatwy Pierwszym istotną rzeczą jest zastanowienie się do czego wam „potrzebny” będzie pies. Niektórzy z was chcą, aby pies był po prostu przyjacielem rodziny, ogrzewał stopy w zimne wieczory i samą obecnością umilał czas. Osoby posiadające dzieci bardzo słusznie będą chcieli, aby od najmłodszych lat, maluchy wychowywały się z psem. Niektórzy potrzebują psa, aby „motywował” albo po prostu towarzyszył im w treningach, a są też tacy, którzy najchętniej połączyliby wszystkie te aspekty. Istnieje również grupa ludzi, która ze względu na zainteresowanie psią psychiką i posiadaniem własnej pasji, będzie chciała rozwijać siebie i psa w kierunku któregoś z psich sportów. Celowo nie wymieniamy tutaj osób, które szukają zwierzęcia do stróżowania terenu. Psy, owszem mogą „groźnie wyglądać” i odstraszać potencjalnych bandytów, ale nie to powinno kierować nimi przy wyborze pupila. Drugim istotnym punktem jest przeanalizowanie własnego trybu życia. Zastanówcie się ile godzin nie ma was w domu i ile pies musiałby zostawać sam. Czy jesteście osobami aktywnymi, czy raczej wolicie inaczej spędzać czas? Czy pies będzie miał kontakt z dziećmi? Czy posiadacie samochód? Czy posiadacie inne zwierzęta? Jeśli już zainteresuje was jakaś rasa, dowiedzcie się o niej więcej. Poczytajcie, poszukajcie rzetelnych informacji, możecie dołączyć do klubu miłośników danej rasy (np. na portalu społecznościowym, jakim jest „Facebook”). Wystarczy wpisać nazwę danej rasy i poszukać grupę jej miłośników. Zadajcie wszystkie nurtujące was pytania, nawet te, które wydają się wam niepoważne. Kto udzieli wam lepszych informacji niż właściciele? Z drugiej strony pamiętajcie, przedstawiciele danej rasy mogą bardzo różnić się między sobą, zawsze jednak dominujące będą określone cechy. Gdy wybierzecie odpowiednią dla siebie rasę, zastanówcie się nad kupnem lub adopcją. Wybierając kupno, unikajcie „pseudo hodowli” (hodowli domowych, niezarejestrowanych w Związku Kynologicznym). Jeśli zdecydujecie się na adopcję, poszukajcie fundacji zajmującej się psami w typie danej rasy. Grupy ras psów domowych Psy klasyfikowane są na wiele różnych sposobów. Aby pomóc wam zdecydować, jaką rasę psa wybrać, przedstawimy podstawowy podział czworonogów na grupy. Mamy nadzieję, że zrozumienie funkcji, do jakiej dana rasa została stworzona, pomoże wam lepiej zrozumieć, że nie każdy pies wpadający w oko nadaje się akurat dla was. Psy posiadają instynkty, których nigdy się nie pozbędą. Nie możecie o tym zapominać, gdyż jest to wspólna cecha każdej rasy. Bardzo ogólny i mało profesjonalny podział ras psów to wyróżnienie następujących grup Psy do towarzystwa – pojawiły się najpierw na dworach królewskich, następnie kolejno w domach arystokracji, szlachty i mieszczaństwa. Wyróżniają się, potocznie rzecz ujmując, łagodnym usposobieniem i brakiem jednoznacznych predyspozycji. Psy myśliwskie – wyhodowane po to, by współpracować z człowiekiem: tropić, wskazywać łup myśliwemu, aportować. Psy pracujące – mówiąc najprościej, psy wyhodowane do wykonywania określonych zadań, np. obrona, ciągnięcie sań, praca w służbach Teriery – psy najczęściej uznawane jako użytkowe, odważne, wytrwałe. Kiedyś przede wszystkim wyłapywały szczury. Stąd ich niewielka sylwetka, naturalna ciekowość otoczenia i spostrzegawczość. Psy gończe – przez wielu badaczy grupa uznawana za najstarszą, hodowana by ścigać zwierzynę. Zwierzęta te odznaczają się świetnym węchem, wytrzymałością, w większości krótkowłose (cecha praktyczna) Podział psów ze względu na grupy FCI W Polsce obowiązującym podziałem jest podział psów na grupy FCI. Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (FCI) stworzyła wzorzec ponad trzystu ras ze wszystkich kontynentów. Podział ten bardziej szczegółowo przybliży i uzmysłowi wam różnorodność cech poszczególnych ras. Z całą pewnością wielu z was będzie również zaskoczonych tym, jak (tylko z pozoru!) różne w wyglądzie i zachowaniu psy znajdują się w jednym zbiorze. Ale nie bójcie się, nie będziemy was zamęczać szczegółami wystawowymi i wymaganiami w obrębie danej rasy. Chcemy jedynie, abyście mieli świadomość do czego przedstawiciel danej rasy został wyhodowany. Cała ta wiedza z pewnością przyczyni się do odpowiedzialnego wyboru i odpowiedzi na pytanie: „jaką rasę psa wybrać?”. Grupa I FCI – owczarki i psy zaganiające. Od niepamiętnych czasów wykorzystywane do pilnowania i zaganiania owczych stad. Zazwyczaj są bardzo łagodne i dobrze poprowadzone, nie sprawiają większych problemów wychowawczych. Z racji swojej pierwotnej funkcji budują z człowiekiem bardzo bliską więź, lubią również wykonywać polecenia. Do tej grupy psów należą, np.: owczarek belgijski, holenderski, francuski, border collie, owczarek niemiecki, owczarek szkocki. Z ras polskich możemy wymienić polskiego owczarka nizinnego. Grupa II FCI – psy molosowate, szwajcarskie psy pasterskie wykluczone z pierwszej grupy, psy w typie pinczerów i sznaucerów. Dwa ostatnie występują w różnych gabarytach (np. sznaucer miniaturowy oraz sznaucer olbrzymi). Do tej grupy zaliczamy również dobermany, często mylone z psami ras uznawanych za agresywne. Psy molosowate cechują duże gabaryty i wysokość w kłębie, zwarta i masywna budowa (mastiffy, bernardyny, dogi, rottweilery, buldogi itp.) Grupa III FCI – teriery. Wyróżniamy teriery: duże i średnie, teriery małe, teriery typu bull i teriery miniaturowe. W większości wywodzą się z Wielkiej Brytanii. Na początku wykorzystywane do łowiectwa i polowań. Obecnie możemy je spotkać jako psy polujące, a także towarzyszące. Grupa IV FCI – jamniki miniaturowe, królicze oraz standardowe. Jamniki wywodzą się z Niemiec, gdzie były wykorzystywane podczas polowań. Obecnie najczęściej spotykane w miastach. Przez wzgląd na anatomię oraz słabe zdrowie bardzo szybko wyszły z użycia myśliwych. Grupa V FCI – psy ras pierwotnych: północne psy myśliwskie, północne psy zaprzęgowe, północne psy pasterskie, szpice, rasy pierwotne oraz psy myśliwskie z pręgą na grzbiecie. Grupa ta swoją nazwę zawdzięcza faktowi, iż przedstawiciele poszczególnych ras nie zmieniły się w czasie, nie nabyły nowych cech osobniczych. Grupa VI FCI – psy gończe i posokowce. Zaliczamy do niej, np. Foxhoundy, które bardzo rzadko możemy spotkać w mieście. Wciąż często wykorzystywane do polowań. Grupa VII FCI – psy wystawiające zwierzynę: m. in. wyżły, ale również gryfony, pointery, spaniele i setery. Psy z tej grupy sprawdzą się dobrze jako psy użytkowe, ale również jako psy towarzyszące. Potrzebują jednak zdecydowanego przewodnika stada. Grupa VIII FCI – psy aportujące, wodne i płochacze. Jedne z najbardziej popularnych przedstawicieli tej grupy to golden retrievery, labradory czy cocker spaniele. Te psy są bardzo wszechstronne. Często spotykane jako psy pracujące i równie często jako psy typowo domowe. Grupa IX FCI – psy ozdobne i do towarzystwa. W tej grupie znajdziemy psy najczęściej pokazywane na wystawach: pudle, psy bezwłose, spaniele japońskie, chihuahua, pekińczyki itd. Niestety psy te nie należą do ras najzdrowszych, wymagają więc szczególnej opieki. Grupa X FCI – charty. Dzielimy je na długowłose, szorstkowłose i krótkowłose. Psy ras agresywnych W naszym kraju spotykamy jeszcze jedno rozróżnienie co do ras, które obejmuje psy ras agresywnych. Właściciele tych ras psów muszą uzyskać specjalne pozwolenie na hodowanie ich przedstawicieli. Obowiązuje prowadzenie ich na smyczy i w kagańcu. Do ras psów agresywnych należą: amerykańskie pit bull teriery, psy z majorki, buldogi amerykańskie, dogi argentyńskie, psy kanaryjskie, rottweilery, akbash dogi, anatolijskie psy pasterskie, moskiewskie stróżujące oraz owczarki kaukaskie. Mamy nadzieję, że powyższe rozróżnienie da wam do myślenia i poświęcicie jeszcze więcej czasu na wybór odpowiedniej rasy psa. Jaki pies do mieszkania w bloku, a jaki do domu? Jaka rasa psa będzie najlepsza dla dziecka? Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na te pytanie. Oczywiście są rasy psów, które lepiej będą się czuły w domu niż w bloku i te, które lepiej sprawdzą się przy dzieciach. Często panuje mit, w którym to psy ras dużych powinny mieszkać w domu, a psy ras małych, w bloku. Jest to niekiedy krzywdzące dla przedstawicieli psów danej rasy. Z innej strony bardzo często mamy do czynienia z poglądem, że dla dzieci owczarki są nieodpowiednie, a najlepsze będą labradory. Mity na temat psów Nieprawdą jest, że mały pies potrzebuje niewielkiej ilości ruchu. Dla przykładu, czworonogi nazywane popularnie „yorkami” to teriery, które wbrew małym gabarytom potrzebują dużo ruchu. Są to psy mądre i wymagają konsekwencji ze strony właściciela. Traktowanie ich jak maskotki, przebieranie i noszenie na rękach to czynności co najmniej uwłaczające psom, które niegdyś polowały na szczury. Owczarki niemieckie, często kojarzone z „psami pilnującymi obejścia” mogę mieszkać zarówno w domu jak i w bloku. Co więcej, bardzo często możemy spotkać owczarka niemieckiego siedzącego bezczynnie w ogrodzie. Takie jest właśnie myślenie tendencyjne: duży pies, dom, ogród i tyle wystarczy. Otóż – nie, owczarek niemiecki nie potrzebuje jedynie wybiegać się przy płocie, kiedy z frustracji braku zajęcia szczeka na każdy przejeżdżający pojazd. Oczywiście należy, jak większości psom, zapewnić mu ruch, ale przede wszystkim liczą się zajęcia umysłowe. Jedyną przeszkodą co do mieszkania owczarka niemieckiego w bloku może być przymus chodzenia po schodach lub wnoszenia psa na wysokie piętro. Obserwujemy obecnie duże tendencje do obciążeń genetycznych u tych psów jeśli chodzi o dysplazję. Wniesienie starszego psa, który waży 35 kg na czwarte piętro może nie być łatwym wyzwaniem. Z drugiej strony, niektórzy lekarze są zdania, że chodzenie po schodach pogłębia chorobę i nadmiernie obciąża stawy zwierzęcia. Kolejny mit, który często może być tragiczny w skutkach: golden retriever, labrador itp. to idealny pies dla dziecka. Już w samym określeniu „idealny dla dziecka” kryje się błędne podejście. Pies nie jest dla dziecka. Pies jest dla was, dla osoby dorosłej. To wy możecie wychować psa w taki sposób, aby dziecko mogło się przy nim spokojnie wychowywać i nauczyć się podstaw odpowiedzialności. Owszem, golden retrievery to psy łatwo poddające się pracy, z natury wpatrzone w człowieka o łagodnym usposobieniu. Wszystko jednak zależy od właściciela. Nie popełniajcie błędu i nie zakładajcie, że wszystko zrobi się samo, bo wybierzecie przedstawiciela rasy „przyjaznej dla dzieci”. Naturalnie niewskazane będzie kupno lub adopcja psa rasy uważanej za agresywną do domu, gdzie mieszkają dzieci. Pamiętajcie jednak, że każdy pies ma instynkty i nadal pozostaje zwierzęciem, żadnemu nie można zaufać w 100%. W sieci internetowej możecie natknąć się różnego typu rankingi. Jednym z najbardziej oburzających nas jest lista, na którą całkiem przypadkiem natknęliśmy się niedawno. Ładnie brzmiące hasło: „pięć ras psów, które kochają najbardziej”. Mamy nadzieję, że wy również parsknęliście śmiechem lub poczuliście złość. Kierując się tego rodzaju pseudo-poradami jaką rasę psa wybrać, z pewnością nie wybierzecie adekwatnie i na miarę swoich możliwości. Niezależnie od rasy, każdy pies ma tyle samo zasobów lojalności, wierności i posłuszeństwa. Innym przykładem skrajnej nieodpowiedzialności, którą możemy zaobserwować jest podążanie za modą. Tak, co jakiś czas pojawia się nowa „moda na daną rasę”. Ostatnio wśród osób mających aspiracje i chcących szkolić swoje psy, ogromnym zainteresowaniem cieszą się owczarki belgijskie (głównie jedna z ich czterech odmian – malinois). Owczarki belgijskie to bardzo mądre i poddające się tresurze psy. Jednak wielkim błędem, jaki możecie popełnić jest kupienie go, np. waszemu dojrzewającemu dziecku, które „chce pochodzić z pieskiem na szkolenie”. Jeśli już naprawdę musicie, wybierzcie owczarka niemieckiego. Owczarki belgijskie stały się ostatnio skrajnie modne wśród osób zaczynających swoją przygodę z psimi sportami, tresurą. Te psy nie powinny być waszym pierwszym psem. Potrzeba doświadczenia i wewnętrznej pewności siebie oraz spokojnej konsekwencji, aby móc żyć z psem takim jak ten. Ostatnim mitem jest generalizowanie w obrębie danej rasy. Dla przykładu: oglądamy filmiki z border collie, które skaczą, biegają, wykonują rozmaite sztuczki i postanawiamy, że takiego właśnie psa chcemy. Zgadza się, przedstawiciele tej rasy mają niezwykłe predyspozycje do pięknej współpracy z człowiekiem. Są zwinne i lekkie, przez co nie są tak bardzo narażone na kontuzje podczas ćwiczeń. Często zapominacie jednak o dwóch rzeczach. Po pierwsze, aby zwierzę tak bezbłędnie współpracowało z człowiekiem, potrzeba przede wszystkim dużo pracy, a co za tym idzie czasu i samodyscypliny. Nic nie zrobi się za was. Nie każdy, kto kupi lub adoptuje psa w typie border collie będzie wykonywał z nim rozmaite sztuczki. Po drugie, tyczy się to wszystkich ras, nie każdy osobnik należący do danej rasy jest taki sam. To że sąsiad ma owczarka, który piękne chodzi przy nodze bez smyczy, jest uważny i gotowy do pracy nie oznacza, że taki sam będzie wasz owczarek. Psy wzięte nawet z tego samego miotu potrafią znacznie różnić się od siebie. Gdy już znajdziemy „swoją rasę”, często pozostajemy przy niej do końca życia. Właściciele kolejnych psów tej samej rasy sami są zdziwieni jak bardzo zwierzęta te się od siebie różnią. Czy trzymać psa w budzie? Odpowiedź jest prosta, nie! Jakkolwiek ta buda, boks, kojec nie byłyby świetnie wyposażone, ocieplone, przebudowane, pies nie jest stworzony do tego, aby mieszkać w budzie. Owszem, np. psy ras północnych niekiedy preferują spanie w ogródku nawet w mroźne dni. Wtedy możemy im postawić w ogrodzie budę. Będzie ona wówczas podtrzymywała jego instynkt pierwotny, jakim jest posiadanie własnej „norki”. Będzie również dobrym schronieniem na wypadek nagłej wichury lub gradu. Jeśli zauważacie, że wasz pies woli spędzać czas w ogrodzie, pozwólcie mu na to, ale niech zawsze ma wybór. Dlaczego nie trzymać psa w budzie? Nie po to oswoiliśmy psa, aby teraz go od siebie odseparowywać. Gdy będzie chciał, sam pójdzie sobie gdzieś w kąt, aby odpocząć. Musi mieć jednak wybór. Psy trzymane w budach, na łańcuchu, w kojcach bardzo szybko mogą stać się agresywne. To chyba najsilniejszy argument. Wyobraźmy sobie sytuację; zwierzę się czegoś przestraszy, a nie będzie mogło uciec, bo jego łańcuch ma dwa metry. Nie będzie przy nim również jego opiekuna, który powinien budować w nim pewność siebie. To prowadzi do zaszczucia zwierzęcia. Może się również okazać, że potraktuje ono przestrzeń wokół budy jako swój „zasób” i będzie jej pilnowało, stają się agresywne nawet dla człowieka. Wspomnieliśmy o tym na samym początku: decyzja o tym jaką rasę psa wybrać powinna być świadoma, aby budować wspólne życie w harmonii. Co to oznacza? Zarówno człowiek jak i pies nie mogą nadużywać swoich granic. Człowiek nie może dać wejść sobie na głowę i stawiać potrzeb psa powyżej własnych. Pies powinien mieć warunki do godnego życia i wykorzystania swojego potencjału. W budzie tego z pewnością nie zrobi, a o budowaniu więzi z opiekunem można zapomnieć. Jaką rasę psa wybrać – informacje w pigułce Wielu z was wciąż może mieć trudność w odpowiedzi na pytanie: „jaką rasę psa wybrać?”. Nie ma w tym nic szczególnie zadziwiającego, gdyż obecnie mamy ponad 300 ras psów. Podsumowując, najpierw każdy z was powinien zastanowić się jak wygląda jego życie codzienne. Co więcej, każdy powinien zastanowić się jakiej natury jest osobą. Czy uda się wam włożyć dużo pracy w psa, czy będziecie w stanie pokryć koszty leczenia przedstawiciela rasy genetycznie obciążonej chorobami itd. Dla tych z was, którzy wciąż nie wiedzą jak zabrać się do wyboru odpowiedniego psa, mamy niespodziankę. Krótka ściąga „jaką rasę psa wybrać”: Zastanów się czego oczekujesz od psa? Przemyśl, co ty możesz psu zaoferować? Poznaj daną rasę (poczytaj, dołącz do klubu miłośników rasy, spotkaj się z psem sąsiada). Kup psa ze sprawdzonej hodowli lub adoptuj psa w typie rasy. Powodzenia! Wszystkie psiaki są godne uwagi i pełne miłości, które są w stanie Cię obdarzyć. Małe pieski też mają ogromne serca i wielkie pokłady energii. To nie są pluszowe zabawki – nawet jeśli tak wyglądają na pierwszy rzut oka. Mają swoje potrzeby i wymagania, które jako opiekun musisz zaspokoić. Jakie są najmniejsze rasy psów? Co warto o nich wiedzieć? Kto zapewni takim psom najlepszy dom? Przekonaj się! 1. Najmniejsze rasy psów Chihuahua Bichon Frise Maltańczyk Shih-tzu 2. Dla kogo psy małej rasy będą idealnymi towarzyszami? 3. Małe rasy psów – podsumowanie Najmniejsze rasy psów Małe rasy psów od dawna wzbudzają zachwyt. Dążenie do miniaturyzacji ras w toku celowej hodowli nie jest wcale zjawiskiem nowym. Już w dawnych czasach sile było przekonanie, że im mniejszy pies, tym większa oznaka statusu. Tak było, na przykład, z shih-tzu, zwanymi powszechnie pieskami szczęścia. Noszono je w obszernych rękawach tradycyjnych strojów i było to uważane za coś zupełnie zwyczajnego, świadczyło też o statusie właściciela takiego pieska. Dzisiaj też można się spotkać z małymi pieskami, które zamiast chodzić, są noszone – na przykład w torebkach. Wygląda to uroczo, ale warto wiedzieć, że każdy psiak ma swoje potrzeby aktywności fizycznej. Nierzadko też w małych ciałach drzemie duch wielkiego wojownika – każdy zna takie superaktywne, zadziorne małe psy. Rasy są najróżniejsze i nie należy wszystkich małych psów traktować tak samo. Jakie są najmniejsze rasy psów? Chihuahua Najmniejszy pies na świecie rodem z Meksyku. Są towarzyskie, odważne – nie boją się stawić czoła nawet o wiele większym przeciwnikom – a przy tym czułe, niezależne i bardzo inteligentne. Według legend to właśnie psy tej rasy towarzyszyć miały w ostatniej podróży duszom zmarłych. Łatwo przywiązuje się do ludzi i chętnie przyjdzie na pieszczoty. Ma jednak spory temperament i zdecydowanie bardziej lubi biegać i bawić się niż być noszonym jak modna zabawka – uszanuj to, a Twój pies będzie bardzo szczęśliwy. Dowiedz się więcej na temat rasy chihuahua Bichon Frise Słodkie, czułe, urocze, absolutnie pozbawione agresji, a przy tym niewielkie – takie są właśnie psy tej rasy. Na uwagę, poza ich absolutnie wspaniałym charakterem, zasługuje też ich wygląd. Ich szata wymaga odpowiedniej pielęgnacji i jest dość wymagająca, ale w zamian dostajesz pieska, który wygląda jak śnieżnobiała chmurka. Jest bardzo miękka i przyjemna w dotyku. Ważą do pięciu kilogramów. Pieski tej rasy nie lubią zostawać same i bardzo źle znoszą samotność – potrzebują towarzystwa, pieszczot i poświęcanej im uwagi. Mogą mieć skłonność do głośnego i długotrwałego szczekania – zwłaszcza jeśli są znudzone lub czują się samotne. Dowiedz się więcej na temat rasy bichon frise Maltańczyk To pies, który wygląda jak przesłodka maskotka – jest niewielki, śnieżnobiały i ma długi, jedwabisty włos. Trudno uwierzyć, że to prawdziwy piesek, w dodatku o naprawdę sporym temperamencie. Potrzebują sporo uwagi i aktywności – znudzone wspinają się na szczyty własnej kreatywności, co może źle się skończyć. Ogromnie przywiązują się do swoich opiekunów i chcą im towarzyszyć zawsze i wszędzie. Są bardzo wrażliwe i delikatne, dlatego bardzo cierpią pozostawione samotnie. Bardzo źle znoszą też pobyty w hotelach dla zwierząt, czy u osób trzecich – chcą być zawsze ze swoją rodziną. Ich pielęgnacja jest bardzo czasochłonna i wymaga wprawy, dlatego zdecydowanie nie jest to pies dla wszystkich. Dowiedz się więcej na temat rasy maltańczyk Shih-tzu To psy pogodne i o zrównoważonym charakterze. Nie mają raczej w naturze niszczenia rzeczy, choć potrafią się obrazić – są dość dumne i niezależne. Pod tym względem przypominają raczej kota w psiej skórze. Chętnie przyjdą na pieszczoty, ale same muszą o tym zdecydować – nie są typem zwierzaka, który spędziłby życie na kolanach opiekuna. Nadal jednak bardzo mocno się przywiązują i są wierne swojej rodzinie. Są łagodne i nadają się na towarzysza dla starszego dziecka. Wymagają jednak szczególnej pielęgnacji, by móc zachwycać swoim wyglądem. Trzeba je regularnie czesać, bo inaczej tworzą się im kołtuny. Te długowłose trzeba kąpać raz na tydzień, ostrzyżone można rzadziej – choć strzyżenie wymaga odpowiedniej wprawy i lepiej nie robić tego samemu, tylko zlecić to zadanie profesjonaliście. Dowiedz się więcej na temat rasy shih-tzu Dla kogo psy małej rasy będą idealnymi towarzyszami? Małe pieski bywają bardzo energiczne i potrzebują odpowiedniej dawki ruchu. Nie wszystkie mają też sierść – część z nich ma włosy, które rosną, wymagają przycinania i odpowiednich zabiegów pielęgnacyjnych. To wszystko musisz wziąć pod uwagę, gdy chcesz zdecydować się na małe psy. Rasy do mieszkania to takie, które nie zajmują zbyt wiele miejsca w mieszkaniu, ale nadal potrzebują sporo ruchu – to w końcu psy, aktywność fizyczna i zabawa są dla nich bardzo ważne. Psy małych ras są też bardzo delikatne, dlatego mogą niespecjalnie nadawać się do domów, w których są dzieci bardzo małe – mogą one zrobić psu krzywdę nawet przez przypadek, bo nie będą sobie zdawać sprawy z własnej siły. Starsze dziecko musisz nauczyć odpowiedniego postępowania z takim pieskiem. Pamiętaj też, że małe psy też mogą ugryźć jeśli poczują się zagrożone. I też potrzebują należytej nauki zachowań. To często zaniedbywana rzecz, bo nadal istnieje sporo ludzi, którym wydaje się, że mały pies nie może zrobić nic złego – to nieprawda. Dlatego należy je wychowywać już od szczeniaka. Jeśli zdajesz sobie z tego wszystkiego sprawę i możesz zapewnić pieskowi najlepsze warunki do rozwoju, a także masz czas na opiekę nad zwierzęciem – mały pies jest dla Ciebie odpowiedni. Małe rasy psów – podsumowanie Psy małych ras potrafią budzić zachwyt swoim wyglądem – nic w tym dziwnego, w wielu przypadkach wyglądają w końcu jak pluszowe zabawki. Zabawkami jednak zdecydowanie nie są – to żywe stworzenia, które zasługują na odpowiednią opiekę, by móc żyć i rozwijać się prawidłowo. Miniaturyzacja psów to proces, który znany jest już od tysięcy lat – wiele z małych ras psów należy bowiem jednocześnie do ras starych. Za najmniejsze psy uchodzą te rasy chihuahua – dorosłe osobniki potrafią ważyć około 1,5 kilograma. Tak małe pieski niekoniecznie nadają się do domów z małymi dziećmi, bo są bardzo delikatne i łatwo zrobić im krzywdę. Trzeba też zawsze pamiętać, że pomimo swoich niewielkich rozmiarów – to nadal psy, dlatego należy je odpowiednio wychować i zajmować się nimi. Wtedy będą szczęśliwe. Jest typowym przedstawicielem IX grupy-psów do towarzystwa. Nazwa tego pieska jest wielce egzotyczna, tak samo zresztą jak nazwa wyspy, z której pochodzi - Madagaskar. Przeszłość Coton de Tulear jest owiana tajemnicą, a o jego historii krążą legendy. Ale jak zyskał swoją nazwę - "Coton de Tulear" ? Coton pojawił się pierwszy raz w okolicach plantacji bawełny, a jego kolor oraz struktura sierści podobna jest do kłaczka bawełnianego. Tak możemy objaśnić pierwszy człon nazwy tej rasy. Ale z jakiego powodu "de Tulear"? Na to jest już jednoznaczna odpowiedź. Bawełniane plantacje, w okolicach których był najczęściej widywany ten piesek, znajdowały się niedaleko madagarskiego miasta Toliara ( Jak już wcześniej dowiedziono - krajem pochodzenia jest malownicza wyspa Madagaskar na Oceanie Indyjskim, która leży 400 km od pld-wsch wybrzeży Afryki. W przeszłości była to bogata wyspa bawełnianych i ryżowych pól, orchidei, korzeni i bananowych plantacji. Wyspa jest bardzo interesującą krainą klimatyczną, możemy tu spotkać - z jednej strony wyspy - deszczowe puszcze , z drugiej chłodne górskie klimaty Przybycie na Madagaskar Prawdy jak ten sympatyczny piesek dostał się na wyspę nie dowiemy się już nigdy. Pierwsza legenda sięga XV-XVI tym czasie w kierunku zachodnich Indii płynęła łódź, a nad oceanem niedaleko Madagaskaru szalała rozbiła się. Na statku była para tych białych piesków, która dopłynęła do wyspy w okolicach miasta Toliara (Tulear). Druga legenda mówi, że Coton de Tulear był na pokładzie statku portugalskiego kapitana Diego Diase, który odkrył Madagaskar podczas swej żeglugi do Indii w roku 1500. Ostatnia natomiast głosi, że cotonik był psem hiszpańskiego dworu królewskiego na przełomie XVII-XVIII wieku. W tym przypadku podejrzani są kupcy europejscy, którzy mogli przywieźć cotona na wyspę jako gatunek biszona, a wywieźć z wyspy jako artykuł handlowy. Historia Coton de Tulear Za fakt możemy przyjąć to, że coton jest bardzo blisko spokrewniony z biszonami z obszarów śródziemnomorskich. W niektórych książkach stwierdzono, że coton mógł powstać ze skrzyżowania z wymienionym juz biszonem, dalej z papillonem, maltańczykiem i bedlington terierem. Jest to jedynie teoria, ale bedlington mógł być przodkiem cotona ze względu na linie grzbietu, która jest u cotona również lekko wysklepiona. Długa sierść może pochodzić od maltańczyka, a zabarwienia sierści niektórych cotonów mogłaby odpowiadać papillonom. Niektóre źródla podają, że Coton de Tulear byl znany pierwotnie jako Coton de Reunion lub Coton de Tenerife. Z postępem czasu z wolnożyjącego dzikusa coton stał się domowym pieskiem i pieszczoszkiem. W latach 50-tych hodowcy z Madagaskaru zaczęli wyłapywać i krzyżować celowo tylko małe pieski, aby osiągnąć idealnych potomków. Wiele z tych piesków trafiło do Francji, gdzie francuscy hodowcy pracowali nad nimi dalej. Niektórzy z nich udali się powtórnie na Madagaskar w celu zdobycia jeszcze kilku egzemplarzy, ale byli przerażeni odmiennością madagarskiego cotona i uszlachetnionego już cotona europejskiego. W latach 90-tych do Francji trafiły cotony z Madagaskaru, ale tylko dla wzbogacenia hodowli, a nie do rozrodu Królewski pie Nie zawsze w przeszłości coton był włóczęgą. Był mu nadany i tytuł "Królewski pies". Do dzisiaj są spory o to, jak zyskał ten tytuł. Czy był mu nadany na hiszpańskim dworze królewskim? Czy może przez francuską szlachtę, która przybyła na Madagaskar w czasie kolonizacji wyspy w XVIII wieku. Podobno Coton de Tulear mogli trzymać tylko prominentni obywatele Madagaskaru, prości ludzie mieli wydany zakaz trzymania tych piesków. Charakter cotona Nie wiadomo i nie jest ważne jak coton dostał się na wyspę, ważne jest to, że udało mu się przeżyć w tej dzikiej przyrodzie. Było to możliwe tylko dzięki jego cechom charakteru - wytrwałości, chytrości, przebiegłości, skoczności oraz zdolności do szybkiego biegu. Także kiedy pomyślimy o jego ojczyźnie, stwierdzimy, że z pewnością musiał przejść wiele, aby nauczyć się żyć z jednej strony w pięknej, a z drugiej w okrutnej madagaskarskiej rzeczywistości. Bajecznie rodzinny pies A jaki jest coton dzisiaj? Jest bajecznie rodzinnym psem. Jest oddany swemu panu i potrafi odpłacić się za miłość. Nie wybiera sobie jednego pana, jego panem jest cała rodzina. Akceptuje wszystkie zwierzęta w domu, ale uwaga - jego instynkt łowiecki przetrwał do dzisiaj. Jest bardzo czujny , ale nie hałaśliwy. Przy swojej wielkości jest idealnym psem do miejskich mieszkań. Pod jego puszysta sierścią ukrywa się z jednej strony spokojny, a z drugiej temperamentny, sportowy pies. Dzięki niemu można dostrzec piękno przyrody, ponieważ coton uwielbiadługie spacery. Jest doskonały do agility i canisterapii, ma doskonały zmysł orientacji. Antydepresyjny pies Coton de Tulear dzięki swojemu wspaniałemu charakterowi- we Francji, USA i Kanadzie zyskał miano "psa antydepresyjnego". Zasłużył sobie na ten tytuł ze względu na swą wielką miłość do dzieci i wierność do ludzi starszych. Dlatego "pracuje" tam w domach dziecka i domach seniorów. Jest idealnym towarzyszem ludzi opuszczonych, samotnych. Beata Łupińska, WORTAL Wzorzec cotona Pochodzenie Madagaskar Grupa IX - sekcja bichony Charakter Bardzo wesoły piesek, zawsze chętny do zabaw, lubi dzieci, zakochany w swoim panu. Głowa Z profilu - krótka, z góry - trójkątna. Nos Mały, czarny, tolerowany jest także kolor ciemnotytoniowy. Kufa Dlugość ok. 6 cm, grzbiet nosa prosty, wargi dobrze pigmentowane, suche, przylegające. Uzębienie Zęby małe, białe, siekacze dolne układają się z przodu, z tyłu lub w jednej linii z siekaczami górnymi Oczy Okrągle, ciemne, błyszczące, pigmentowane odpowiednio do barwy nosa. Uszy Wiszące, szerokość ok. 6 cm, długości ok. 7 cm, cienkie, trójkątne, pokryte włosem białym lub jednym z trzech dopuszczalnych: 1) łaty beżowe mniej lub bardziej ciemne 2) mieszanina włosów beżowych i czarnych 3) niewielka ilość czarnych włosów dających wrażenie jasnoszarej łaty. Tułów Górna linia grzbietu bardzo nieznacznie wypukła, kłąb słabo zaznaczony. Ogon Nisko osadzony, długości ok. 18 cm, szeroki u nasady i cienki na końcu. W spoczynku sięga poniżej stawu skokowego, koniec ogona uniesiony. Włos Delikatny, o strukturze bawełny, dlugi ok. 8 cm. Maść Biała, dopuszcza się kilka beżowych lub szarych łat, zwłaszcza na uszach. Wzrost i ciężar Idealny wzrost dla psa 26 cm (+- 2 cm), ciężar 4-6 kg. Idealny wzrost dla suki 24 cm (+- 2 cm), ciężar 3,5-5 kg. UWAGA! Małe cotony bardzo często rodzą się z widocznymi łatami, które zanikają w miarę dorastania pieska. Duży pies w bloku? Wielu osobom wydaje się to nieporozumieniem. Czy tak jest faktycznie? I dlaczego warto decydować się tylko na takie rasy psów do domu, które na danej przestrzeni będą czuły się dobrze? Podpowiadamy! Wybór psa do bloku – które rasy się sprawdzą? Czy jeśli mieszkasz w bloku, twoim przyjacielem może zostać jedynie przedstawiciel jednej z miniaturowych lub małych ras? To nie do końca prawda. Na pewno mały pies to większa wygoda – nie zajmie zbyt wiele i tak już ograniczonego miejsca. Pamiętaj jednak, że niewielkie psy bywają bardzo głośne. Szczekanie o każdej porze dnia i nocy może okazać się bardzo uciążliwe – tak dla ciebie, jak i dla twoich sąsiadów. Dlatego też pies do bloku niekoniecznie musi być minimalnych rozmiarów. O wiele ważniejsze jest, aby był to pies, który: jest cichy – zwłaszcza, gdy zostaje sam w domu;nie wymaga długich spacerów i intensywnego wysiłku fizycznego;jest towarzyski i spokojny;jest przyjaźnie nastawiony do ludzi (a zwłaszcza rodzin z dziećmi). Małe rasy psów (i nie tylko!) do mieszkania w bloku Które psy nadają się do mieszkania? Jeśli wielkość psa ma dla ciebie znaczenie i szukasz jednak mniejszego towarzysza, zwróć uwagę na takie rasy, jak maltańczyk, shih tzu lub yorkshire terrier. Pieski są spokojne, rzadko szczekają i nie zrzucają zbyt wiele sierści (maltańczyki mają włosy, więc problem linienia w ogóle ich nie dotyczy). Pamiętaj tylko, że maluch to wciąż pies i nie traktuj ulubieńca jak maskotki! Nieco większym mieszkańcem bloku może zostać np. buldog francuski albo cavalier king charles spaniel. Psiaki obydwu ras są przyjazne i niezwykle urocze. Mocno przywiązują się do opiekuna, ale nie wymagają zbyt wiele ruchu – sprawdzą się więc jako towarzysze osób starszych. Marzysz o większym czworonogu? Wybierz basset hounda albo… greyhounda! O ile ten pierwszy, uznawany za kanapowca, wydaje się wyborem oczywistym, to umieszczenie na liście psa o szczupłej, sportowej budowie ciała może zaskakiwać. Jednak greyhoundy należą do psich sprinterów – wymagają spacerów krótkich, lecz intensywnych. Takie wyjścia możesz zapewnić im nawet codziennie po pracy! Ogromnym kanapowcem jest także dog niemiecki! Jednak z uwagi na jego rozmiary jest to pies do mieszkania o naprawdę dużej powierzchni. Psy myśliwskie, domowe czy psy pasterskie – które z nich wybrać do domu z ogrodem? Jakiego psa wybrać do domu wolnostojącego? Rasy psów do domu z ogrodem to wbrew pozorom również wyzwanie. Niektóre energiczne psiaki uwielbiają np. kopać. Jeśli więc twoje kwiatowe rabaty są dla ciebie wyjątkowo cenne, nie decyduj się na jamnika, wyżła włoskiego czy husky`ego. Idealny pies do domu to taki, który szybko się uczy, lubi spędzać czas z opiekunami, a kiedy trzeba – sprawdzi się jako pies stróżujący. Które rasy psów do domu będą dobrym wyborem? Jako twoi kompani w domu z ogródkiem idealni będą: Przedstawiciele rasy labrador retriver – spokojne, wesołe i towarzyskie psiaki. Są łagodne wobec dzieci, zaakceptują także towarzystwo innych zwierząt hodowlanych. Labradory są inteligentne oraz posłuszne – szybko nauczysz więc pupila wielu komend, a on z radością będzie je niemieckie – ufne i lojalne psy, które wymagają sporej dawki ruchu. Owczarki, zwłaszcza młode, są dość głośne – można jednak przeciwdziałać ich nadmiernej szczekliwości odpowiednim pies pasterski – łagodny i cierpliwy pies, idealny towarzysz rodziny pokoleniowej. Kontakt z człowiekiem jest dla niego bardzo ważny, więc lepiej nie zostawiać go na dłużej samego. Berneńczyki sprawdzają się jako psy collie – pies rodzinny, który wymaga codziennie wiele ruchu i aktywności. Może to być najlepszy pies dla rodzin ze starszymi dziećmi. Z uwagi na silny instynkt i predyspozycje do zaganiania, maluchy może potraktować dokładnie tak samo, jak… owce! Wybór konkretnej rasy psa do domu może początkowo wydawać się dość trudny. Pod uwagę powinieneś wziąć przecież nie tylko własne preferencje, ale i potrzeby przyszłego czworonożnego przyjaciela. Niektóre rasy wymagają przecież ruchu, inne źle znoszą dłuższą rozłąkę z opiekunem. Dlatego też, zanim podejmiesz decyzję i zakupisz szczeniaka, sprawdź, jakie są potrzeby danej rasy. Ułatwi to późniejszą współpracę z psem. A to bardzo ważne, ponieważ czworonóg stanie się twoim przyjacielem na kilkanaście najbliższych lat! Małe pieski kroczące dumnie u boku swoich właścicieli to bardzo częsty widok na polskich ulicach. Dlaczego tak kochamy miniaturowe psy i które rasy są z nich najpopularniejsze?Małe pieski - dlaczego tak je kochamy?Małe pieski przy pierwszym kontakcie urzekają nas przede wszystkim swoim wyglądem. Mały pies w rodzaju maltańczyka czy shih tzu wygląda po prostu uroczo i często zdarza się tak, że nawet kiedy jest już dorosłym psem, wiele osób, które zaczepiają na spacerach właściciela z małym pieskiem, uważa czworonoga za szczeniaka. A zatem wygląd to zazwyczaj najsilniejszy bodziec, który skłania nas do zakupu psa małej rasy. Bywa tak, że nawet specjalnie się nie zastanawiamy, jak sobie poradzimy z wychowaniem takiego psa, zresztą jego gabaryty wskazują, że nie powinniśmy mieć z tym problemu. Niestety jest to błędne przekonanie i wychowanie małego psa w niektórych przypadkach jest bardziej wymagające niż dużego czworonoga. Prawda jest jednak taka, że małe pieski po prostu bez problemu podbijają serca zarówno małych dzieci, seniorów, jak i młodych, pracujących ludzi, dla których przechadzanie się z mopsem u boku jest po prostu modne. Także żyjąc pod wspólnym dachem z małym psem, wyobrażamy sobie te wspólne życie sielankowo, jakby miało ono polegać tylko na trzymaniu psa na kolanach, głaskaniu i momentach wspólnej zabawy. Małe pieski - zalety miniaturowych rasRzeczywiście, trzymanie psa na kolanach, głaskanie i wspólna zabawa to stałe punkty interakcji właściciela z małym psem i jedna z zalet we wspólnym obcowaniu. Małe psy pasują do małych mieszkań, choć tak naprawdę im więcej pies ma zapewnionej przestrzeni, tym dla niego lepiej. Małe pieski są mało problemowe podczas przemieszczania się z nimi. Nawet starsza osoba jest w stanie wziąć je na ręce, kiedy jest ku temu uzasadniona potrzeba, choćby taka jak usadowienie psa na weterynaryjnym stole podczas wizyty u weterynarza. A jeśli w grę wchodzi dłuższa podróż, z małym psem będzie nam z pewnością prościej niż z dużym, który często samymi swoimi gabarytami powoduje, że transport bywa pies to również mniejsze koszty utrzymania, co dla wielu właścicieli jest bardzo istotną sprawą. Na karmę wydamy dużo mniej pieniędzy niż w przypadku dużego psa. Także pielęgnacja, ze względu na jego rozmiary, zajmuje zazwyczaj dużo mniej czasu. Mały pies również dużo mniej brudzi, traci mniej sierści, po intensywnym spacerze zostawia mniej śladów i nie rozrzuca jedzenia wokół miski, kiedy je. Zwykle też potrzebuje mniej ruchu i krótszych spacerów, a każdy właściciel, który sprząta na zewnątrz po psie kiedy ten się załatwi, doskonale wie, że znacznie prościej zebrać odchody małego niż dużego jeszcze jedna, bardzo istotna zaleta małych piesków - z zasady żyją dłużej niż duże psy, tak samo jak później osiągają wiek psiego seniora. Można powiedzieć, że posiadanie małego psa przekłada się na więcej lat wspólnej radości i obcowania. A czy małe psy mają wady, które mogą być istotne przed decyzją o zakupie czworonoga w miniaturowym rozmiarze?Małe pieski to mały kłopot?Mały pies to zazwyczaj mniej wydatków i mniej obowiązków. Z całą pewnością łatwiej jest nam nad nim zapanować, szczególnie kiedy interakcja na zewnątrz z innymi czworonogami robi się zbyt intensywna. Niestety właśnie podczas takich interakcji jest bardziej podatny na urazy, szczególnie kiedy mały pies nie traktuje większego psa z respektem. Również interakcje małych psów z małymi dziećmi mogą skończyć się uszkodzeniem tych pierwszych (choć równie dobrze i tych drugich).Niektórzy właściciele małych psów uważają, że nie potrzebują one szkolenia, co często okazuje się błędem. W rzeczywistości małe psy są zazwyczaj bardziej pobudliwe niż duże i mogą sprawiać problemy wychowawcze. Najczęściej jest tu winny sam właściciel, który rozpieszcza małego psa i nie wpaja mu podstawowych zasad współżycia. Nasz czworonóg może wtedy zacząć przejawiać syndrom małego psa - będzie szczekał, gryzł i warczał na właściciela żeby coś na nim wymóc lub kiedy ten będzie mu chciał czegoś zabronić. Pamiętajmy zatem, że małego psa należy traktować jak każdego innego. Warto poddać go prostemu szkoleniu, dzięki któremu zacznie reagować na najważniejsze komendy. Natomiast jeżeli będziemy małego pieska traktować jako synonim maskotki może to się skończyć bardzo źle. Nadmierne okazywanie czułości przez właściciela zazwyczaj powoduje, że pies staje się niestabilny emocjonalnie i pieski - najpopularniejsze rasyW chwili, kiedy rozstrzygnęliśmy wszystkie plusy i minusy w kwestii posiadania małego psa, nadchodzi decyzja o zakupie konkretnej rasy. Oto kilka przykładów małych piesków, które są wyjątkowo popularne i zdobyły już serca wielu miłośników miniaturowych terrierOto popularny york, który obecnie jest chyba najczęstszym widokiem na ulicach polskich miast, czasami niesiony przez właściciela na rękach. Prowadzenie tego małego pieska na smyczy wydaje się czasami przesadą, ale psiaki te są znane ze swych skłonności do zaczepek i smycz jest jak najbardziej wskazana. York, zarówno kiedy jest szczeniakiem, jak i w wieku dorosłym, sprawia urocze wrażenie, ale należy pamiętać, że to pies o myśliwskim rodowodzie, który wymaga od właściciela odpowiedniego szkolenia, a nie ciągłego pobłażania. W przeciwnym razie może wyrosnąć na psiego To obecnie bardzo popularny mały pies, który świetnie dostosowuje się do każdej mieszkaniowej sytuacji. Może mieszkać z rodziną i z samotną osobą - w obu przypadkach nie jest absorbujący. Nie wymaga szczególnej aktywności na spacerze, nie jest również wymagający w pielęgnacji, a jednocześnie wprowadza do życia człowieka dużo pozytywnej energii. To idealny pies dla singla, który chce mieć więcej czasu dla siebie po powrocie z pracy. Trzeba jednak mieć świadomość o podatności mopsa na schorzenia układu to typowy pies do towarzystwa. Jest bardzo ceniony za swój łagodny charakter i inteligencję. Podczas zabawy jest żywiołowy, ale w domu ceni sobie spokój i stabilizację, często w tych warunkach dopraszając się o uwagę i pieszczoty. Jego biała sierść wymaga regularnej pies naprawdę niewielkich rozmiarów, który uwielbia być w centrum uwagi. Stał się bardzo popularny za sprawą kilku hollywoodzkich filmów, jednak w żadnym wypadku nie należy traktować go jak maskotki. W równym stopniu lubi się bawić, co przesiadywać w mieszkaniu na kolanach lub u boku dzielimy na trzy rodzaje: krótkowłose, szorstkowłose i długowłose, a w ramach rasy są jeszcze jamniki normalnego rozmiaru, miniaturowe oraz jeszcze mniejsze, czyli królicze. To psy popularne w Polsce od wielu dziesięcioleci, z jednej strony uważane za uparte i szczekliwe, z drugiej z wielką łatwością kradnące ludzkie serca. Bardzo przywiązują się do swojej ludzkiej rodziny i zazwyczaj śpią w łóżku u boku swoich miniaturowyPinczer miniaturowy był swojego czasu najpopularniejszym z najmniejszych psów w Polsce. Określany również jako ratlerek lub sarenka, jest pełnym energii, małym, drobnym pieskiem, który ma wesoły charakter i znany jest ze swojego częstego szczekania. Jest jednym z najbardziej aktywnych psów wśród małych tzuOto pies, który w ostatnich latach zdobył w Polsce niezwykłą popularność. To ufny, czuły i towarzyski czworonóg o niezwykłej aparycji, który z miejsca potrafi rozczulić każdą napotkaną osobę. W równym stopniu lubi spokojnie i długo spacerować, co wylegiwać się w domu na kanapie. Co prawda wymaga regularnej pielęgnacji, ale w zamian zawsze potrafi wprowadzić właściciela w dobry nastrój. Jest też trochę dystyngowany i niezależny - czasami mówi się o nim, że ma koci charakter, ponieważ lubi chadzać własnymi miniaturowy pomeranianPomeranian to pies, który z wyglądu przypomina miniaturowego lwa, ze względu na bujny kołnierz wokół szyi. To bardzo lojalny i towarzyski piesek, którego często można było niegdyś spotkać u boku starszych pań. Trzeba jednak pamiętać, że to też pies, który wymaga sporej dawki aktywności i lubi się bawić. Jest dosyć szczekliwy, ale to właśnie sprawia, że nadaje się znakomicie na psa alarmującego, choć jego pocieszny wygląd nie przestraszy żadnego małych psów jest oczywiście dużo więcej i jeśli komuś nie wystarczają powyższe propozycje, śmiało może szukać innej, mniej znanej rasy. Ważne żeby pamiętał, że małe pieski nie oznaczają jednocześnie małych obowiązków lub ich braku. Każdy pies, nieważne, czy mały czy duży, zasługuje na naszą uwagę i właściwe wychowanie. Tylko w ten sposób będziemy mu w stanie zapewnić zrównoważony

pies jak maskotka rasa